|
|
Die Weiße Rose (witte roos), was een verzetsgroep tegen Hitler in de Tweede Wereldoorlog. Het was een verzetsgroep die zich geweldloos had verzet tegen het naziregime in Duitsland. De groep is opgericht door vier studenten en een hoogleraar; Kurt Huber (hoogleraar in de psychologie en filosofie), Hans Scholl (student), Sophie Scholl (de zus van Hans) en de twee mede-studenten van Hans: Christoph Probst en Willi Graf. De echte belangrijke oprichters van de groep waren toch wel de broer en zus, Hans en Sophie Scholl.
Na de Tweede Wereldoorlog zijn er 200 scholen in Duitsland naar hen vernoemd. Deze vijf mensen hadden tussen juni 1942 en februari 1943 zes anti-oorlogs pamfletten gemaakt. Hierna zijn ze gedrukt en verspreid in de grote Duitse en Oostenrijkse steden, waaronder Berlijn, Innsbruck, Hamburg en Wenen. De groep kwam niet zelf op dit idee, ze werden geïnspireerd door orthodoxe, protestantse en katholieke vormen van het Christendom.
|
| De zes pamfletten |
In de eerste vier pamfletten stonden citaten van schrijvers zoals Schiller en Novalis. De bedoeling van de pamfletten was dat de mensen die de teksten lazen, ze gingen kopiëren en nog verder gingen verspreiden. Door deze beweging werd in de zomer van 1942 een aparte groep van die Weiße Rose opgericht. Echter viel de groep best snel stil, aangezien drie mensen van de groep moesten gaan vechten aan het oostfront. Rond oktober 1942 keerden ze terug en wilden ze de groep zo laten uitgroeien dat het een vaste verzetsbeweging werd.
Die Weiße Rose heeft zelfs een ontmoeting gehad met vertegenwoordigers van die Rote Kapelle. Na dit werd rond januari 1943 het vijfde pamflet gemaakt en verspreid. Bij het vijfde pamflet draaide het vooral om, dat Hitler de oorlog niet meer kon winnen, maar alleen nog maar kon verlengen. Ze vonden ook dat Duitsland een federatie moest worden. Een federatie zijn staten of verenigingen die samenwerken. Ze wilden dus dat nooit meer een partij zoals die van Hitler aan de macht zou komen. Het doel hiervan was ook dat Europa een vrij Europa zou worden. Hier waren de belangrijkste kenmerken; vrijheid van meningsuiting, geloof en bescherming van het individu.
Het allerlaatste pamflet die Hans en Sophie hadden verspreid was op 18 februari 1943. Dit was kort na de nederlaag van de Duitse troepen in Stalingrad. Het laatste pamflet heette ‘Bedankt, Führer’. Dit pamflet was zo genoemd voor alle 330.000 onschuldige Duitse mannen die zijn overleden in de slag om Stalingrad. Dit is echter niet een correct aantal overleden mannen. Er zijn namelijk maar liefst 750.000 Duitse mannen hierbij gestorven. Waarom die Weiße Rose 330.000 noemt is niet duidelijk.
Ondanks al deze pamfletten waren ze nog niet opgepakt, totdat Sophie Scholl honderden exemplaren van het zesde pamflet van boven vanuit een hal naar beneden gooide. De broer en zus werden betrapt door een lid van de NSDAP, die toevallig de conciërge van het gebouw was. De conciërge had hun aangegeven en ze werden aangehouden. De rest van de groepsleden werden later ook aangehouden. Niemand van de groep had elkaar verlinkt, want ze hielden alle namen van alle groepsleden geheim voor alle ondervragers.
|
|
